Ο ΠΑΟΚ έχει πλέον μαθηματικές ελπίδες για την πρόκριση στους “32” του Εuropa και δεν ξέρω στα αλήθεια αν αυτό ενδιαφέρει τους οπαδούς του αφου γνωρίζουν καλά ότι η Κράσνονταρ με το +4 δεν θα πετάξει στα “σκουπίδια” την ευκαιρία που της δίνεται.
Ο ΠΑΟΚ χθες έπαιξε απέναντι σε μια καλύτερη και πλήρη ομάδα. Διαφορά ποιότητας εμφανής μέσα στον αγωνιστικό χώρο και κυρίως σε ότι αφορά το επιθετικό κομμάτι. Η τετράδα των Ρώσων μπροστά μετά το 15′ βρισκόταν με κλειστά τα μάτια, μπορούσαν να αλλάξουν και τον ρυθμό αλλά και τον τρόπο ανάπτυξης. Απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που δεν μπορούσε να απειλήσει επιθετικά στο πρώτο ημίχρονο. Αλλά επειδή μέχρι το 30′ κρατούσε το μηδέν κανείς δεν μπορούσε να του απαγορέψει το δικαίωμα στην ελπίδα. Το γκολ του Αρί όμως άλλαξε τα δεδομένα. Ατομικά λάθη και πάλι και φτηνό γκολ όχι για τον τρόπο με τον οποίο σκόραραν οι Ρώσοι αλλά γιατί ο ΠΑΟΚ τους χάρισε μια καλή επίθεση. Ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε με τον Πέλκα στον αγωνιστικό χώρο στη θέση του αόρατου Σάμπο μήπως και τυχόν εκμεταλλευτεί τις κάθετες μπαλιές του σε Μακ και Ροντρίγκες. Ποτέ δε συνέβη αυτό. Ήρθε το 2-0 από ατομικό λάθος του Χαρίση που λόγω της απειρίας του έφαγε την προσποίηση και γκρέμισε τον αντίπαλο. Ακόμη και τότε όμως ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είχε μπει στο παιχνίδι αν στην κάθετη μπαλιά του Αθανασιάδη ο Ροντρίγκες δεν έχανε το τετ α τετ. Κομβική φάση για τη συνέχεια. Μπορεί το γκολ από τον Μακ να ήρθε στις καθυστερήσεις αλλά για τον ΠΑΟΚ ήταν ήδη αργά. Και στην τελευταία φάση φάνηκε ότι και στις λεπτομέρειες ο ΠΑΟΚ υστερεί. Ο Πέλκας για 15′ ζητούσε από τον Γλύκο να ανέβει στη φάση του φάουλ. Κάκιστη εκτέλεση και τέλος του αγώνα και πιθανώς τέλος και στα όνειρα για να ξεχειμωνιάσει ο ΠΑΟΚ στην Ευρώπη. Κομβικό το ματς της Κυριακής με τον Πανθρακικό. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να το κερδίσει, να ηρεμήσει και να ανασυνταχθεί στην διακοπή του πρωταθληματος. Δεν έχει άλλα περιθώρια αλλά και δικαιολογίες πλέον.
