Γεννήθηκε στη Βίλα Νόβα ντε Γκάια ή πιο απλά στην Γκάια: μια πόλη της Μητροπολιτικής Περιοχής του Πόρτο, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του χάρτη της χώρας. Το εν λόγω μέρος είναι πασίγνωστο για τα κρασιά του κι η φήμη για τα κελάρια του έχει ξεπεράσει τα πορτογαλικά σύνορα. Εκεί παράγεται και το Port, το πιο διάσημο πολυποικιλιακό κρασί.

Ο ίδιος ωστόσο δεν καταπιάστηκε με την παραγωγή οίνου. Αυτό που του άρεσε να από παιδί ήταν το ποδόσφαιρο. Ετσι, στα 8 του περνάει να πρώτα ποδοσφαιρικά του χρόνια στις ακαδημίες της Valadares Gaia. Ως έφηβος, στα 11 του, πηγαίνει στην Μποαβίστα με την οποία γίνεται… ποδοσφαιριστής!

Advertisement

Το 2000 γίνεται πραγματικότητα το όνειρο που έχει κάθε παιδί στο Πόρτο, να παίξει στην ομάδα – σύμβολο της πόλης. Αρχικά, η ευκαιρία του δίνεται μέσω της Β’ ομάδας αλλά το 2002 ξεκινά προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Το ντεμπούτο του έρχεται κόντρα στην πρώην ομάδα του, την Μποαβίστα.

O Ζοσέ Μουρίνιο τον εμπιστεύεται και μαζί με τους Πάουλο Φερέιρα, Χόρζε Κόστα και Μάριο Σίλβα αποτελεί την 4άδα της άμυνας της Πόρτο που έφτασε – και κατέκτησε – το UEFA εκείνη την χρονιά. Μάλιστα, για τους «16» της διοργάνωσης, κάνει το ντεμπούτο του με την Ντενίζλισπορ. Η ομάδα του νικάει εύκολα 6-1 κι εκείνος στο ευρωπαϊκό του ντεμπούτο σκοράρει για το 3-0.  

Επαιξε κόντρα στον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ, όντας η αλλαγή του Μάριο Σίλβα στο 73′. Εκεί η Πόρτο απέκλεισε το «τριφύλλι», με τον Ντερλέι να σκοράρει στο 16′ και στο 103′ έδωσε την πρόκριση στην ομάδα του.

Advertisement

Την ίδια χρονιά, ωστόσο, βρήκε ξανά απέναντί του ελληνική σημαία. Σε διεθνές φιλικό ομάδων Νέων, κόντραρε την Εθνική με τον ίδιο να κάνει το ντεμπούτο του. Συμπαίκτες του οι Κριστιάνο Ρονάλντο, Ρικάρντο Κουαρέσμα και Μπρούνο Αλβες. Τότε, η Πορτογαλία μας είχε νικήσει 2-0.

Στην Πόρτο μένει μέχρι το 2007. Μια πενταετία γεμάτη τίτλους, που του πρόσθεσε στο παλμαρέ του, διακρίσεις όπως:

UEFA Champions League: 2003–04
UEFA Cup: 2002–03
Intercontinental Cup: 2004
Primeira Liga: 2002–03, 2003–04, 2005–06, 2006–07
Taça de Portugal: 2002–03, 2005–06
 

Advertisement

Στη συνέχεια, ο επαγγελματικός του δρόμος τον πηγαίνει στη Βόλφσμπουργκ. Λόγω τραυματισμού, χάνει τα πρώτα 12 ματς της σεζόν. Κάνει ντεμπούτο στη Budesliga στην ήττα από την Μπάγερ Λεβερκούζεν με 1-2 και μέχρι το τέλος της σεζόν παίζει σε 20 ματς.

Από την επόμενη σεζόν δεν αποτελεί βασική επιλογή του Φέλιξ Μάγκατ, ενώ ούτε με τον Αρμιν Βεχ βρήκε θέση στην 11άδα. Το καλοκαίρι του 2009, άρχισε να ψάχνει για τον επόμενο σταθμό του. Η Σαραγόσα είναι η ομάδα που βρίσκεται κοντά στο να τον κάνει δικό της, αλλά τελικά οι δύο σύλλογοι δεν τα βρίσκουν και στις 29 Ιουλίου η μεταγραφή ακυρώθηκε, με τον ίδιο να επιστρέφει στους «λύκους».

Τελικά, φεύγει από την ομάδα το Γενάρη του 2010 για τη Λιλ, έχοντας εκείνη τη σεζόν 15 γεμάτα 90λεπτα για το πρωτάθλημα και το Champions League. Μάλιστα πήρε και το πρωτάθλημα Γερμανίας τη σεζόν 2008-2009. Στη Γαλλία, έπαιξε σε 13 ματς, σκοράροντας στο τελευταίο ματς πρωταθλήματος, κόντρα στη Λοριάν (ήττα με 2-1).  

Ο Ουνάι Εμερι, του δείχνει εμπιστοσύνη και τον κάνει «νυχτερίδα» το καλοκαίρι του 2010. Είναι βασικός στα πλάνα του και στη Βαλένθια γίνεται ένας εκ των αρχηγών μέσα στην τετραετία που έμεινε. Η δεύτερή του χρονιά στο «Μεστάγια» δεν ήταν τόσο καλή, για να έρθει μετά ο Μαουρίτσιο Πελεγκρίνι να του δώσει ξανά φανέλα βασικού.   

Advertisement

Την τελευταία του χρονιά κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου την έβγαλε με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο στις 24 συμμετοχές του. Αν δεν είχε κάποια προβλήματα τραυματισμών, σιγά που θα τον άφηνε εκτός ο Χουάν Αντόνιο Πίτσι.

Με την ηλικία του να πατάει τα 33 και με το Μουντιάλ να έχει τελειώσει, ο ίδιος προτίμησε, το καλοκαίρι που μας πέρασε, την Αλ Σανίγια. Τα λεφτά του Κατάρ αποτέλεσαν δέλεαρ, με τον ίδιο να μην έχει πρόβλημα να βάλει την υπογραφή του σε συμβόλαιο μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 2016.  

Συνολικά έχει παίξει με τα χρώματα της χώρας του σε 27 ματς ή αλλιώς 1.904′, όντας μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο ο μόνος Πορτογάλος που έχει τρεις παρουσίες σε Μουντιάλ.

πηγή: gazetta.gr

Advertisement