Μια διαφορετική συνέντευξη παραχώρησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ο Παναγιώτης Γλύκος. Το πρώτο μέρος «ανέβηκε» πριν από λίγο και ο διεθνής τερματοφύλακας εκτός από τον τραυματισμό του αναφέρθηκε και στην πιο δύσκολη εποχή που έζησε στον ΠΑΟΚ.

Είπε χαρακτηριστικά: «Η πιο δύσκολη εποχή στη ζωή μου ήταν πριν από δέκα χρόνια όταν και έπαθα την πρώτη ρήξη χιαστών στο άλλο πόδι. Είχαμε πανηγυρίσει την πρόκριση επί της Φενέρ και εγώ την επομένη ενημερώθηκα ότι θα έπρεπε να πάω στον Αγροτικό Αστέρα για να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου. Εκείνη την εποχή στον ΠΑΟΚ είχαμε πολλά προβλήματα στην ομάδα, ήμασταν απλήρωτοι και δεν παίρναμε τα χρήματα στην ώρα μας γιατί υπήρχαν διοικητικά προβλήματα. Δεν μπορούσα να ζήσω άνετα, να καλύψω τις υποχρεώσεις μου και χρειαζόταν η οικονομική βοήθεια από την οικογένεια μου για να ζω. Ηρθε μετά ο τραυματισμός στον Αγροτικό Αστέρα στη δεύτερη προπόνηση και έπρεπε όλα αυτό να το αντιμετωπίσω μόνος μου. Ενιωθα μόνος μου, δεν είχα βοήθεια από κανέναν, είχα περάσει απίστευτες καταστάσεις, ότι έκανα για το πόδι μου το έκανα μόνος μου και αυτό θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω…»

–          Πώς νιώθεις που έρχεσαι στην Τούμπα και βρίσκεις τα αποδυτήρια άδεια;

Advertisement

«Δεν είναι και ότι καλύτερο γιατί εδώ ερχόμουν με τους συμπαίκτες μου για να δώσουμε μαζί με το προπονητικό επιτελείο τις μάχες για την ομάδα. Τώρα κάνω την αποθεραπεία μου. Δεν είναι ότι καλύτερο αυτό που περνώ αλλά όλα για κάποιο λόγο γίνονται και πρέπει να προχωρήσω. Ο πόνος είναι έντονος ως συναίσθημα αλλά έχω περάσει από τέτοιες καταστάσεις και αντλώ δύναμη για να γίνομαι πιο δυνατός όποιες και να είναι οι συνθήκες».

–          Τι σκέφτεσαι για την επόμενη χρονιά;

«Ο στόχος μου είναι να γυρίσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να δώσω και πάλι το 100% για τους συμπαίκτες μου και για την ομάδα. Για αυτό προσπαθώ καθημερινά μέσα από τις προπονήσεις…»

–          Πώς ένιωσες όταν άκουσες… ρήξη χιαστών;

Advertisement

«Εκείνη τη στιγμή πραγματικά λυγίζεις. Εξι μήνες δεν είναι μικρό χρονικό διάστημα. Όταν το ακούς για πρώτη φορά χρειάζεται να περάσει ένα λεπτό για να το συνειδητοποιήσεις και αν ηρεμήσεις. Μετά αρχίζει το μυαλό να ηρεμεί και σκέφτεσαι την αποθεραπεία και την ώρα να ξαναμπείς στο γήπεδο. Το πιο δύσκολο είναι ο πρώτος μήνας αφού το χειρουργείο είναι πρόσφατο. Εκεί χρειάζεσαι και τη βοήθεια των δικών σου για να αντέξεις. Θέλω να είμαι υγιής, να επιστρέψω και να έχω μια καλή χρονιά όπως ήταν η φετινή αυτή για μένα μέχρι τη στιγμή που τραυματίστηκα».